Skip to content

Kategoria: recenzje

Recenzja Headache – Uwolnij Muzykę

„Trzecia płyta gdańskiej grupy Trupa Trupa nie przynosi rewolucji. Jest raczej przemyślanym, dojrzałym krokiem. Muzycy nawiązali współpracę z cenioną, brytyjską wytwórnią Blue Tapes and X-Ray, którą dowodzi dziennikarz i wydawca David McNamee. Pomijając wymierne korzyści tej współpracy, warto podkreślić jej symboliczne znaczenie. Dla zespołu Trupa Trupa to potwierdzenie dobrze obranej drogi. I wysokiej klasy.

Recenzja Headache – Debris Magazine

„Trupa Trupa’s shoegaze tendencies and the charming yet delightfully menacing vocals from Grzegorz Kwiatkowski has payed respect to rock culture while successfully carving their own place in it all. Trupa Trupa has been making waves around Poland, central, and eastern Europe for the past few years now and March 7th we will see their third release. We’re delighted to premiere the track ‘Sacrifice’ ahead of the release of ‘Headache’.

Recenzja Headache – De Subjectivisten

„Trupa Trupa is sinds 2009 een geweldige Poolse groep uit Gdańsk, die een ontmoetingsplek is van hun invloeden, die uiteenloopt van 60-er jaren psychedelica, krautrock, symfonische rock en folk tot cold wave, garagerock en noise. Naast een epee hebben ze nu al twee albums uitgebracht, waarvan de laatste ++ (2014) hun voorlopige hoogtepunt vormt.

Relacja z premiery Headache – Dziennik Bałtycki

„W Trójmieście ostatnio wydaje się mnóstwo muzyki na płytach i bardzo dobrze, że często odbywają się koncertowe premiery tych nagrań. Takie koncerty mają z reguły szczególny charakter i przebieg: muzycy prezentują swoje nowe dokonanie publiczności, wśród której wyrośli, a słuchacze w dużym stopniu pochodzą z kręgu rodzin i przyjaciół muzyków. Taka publiczność potrafi stworzyć niezwykłą atmosferę, a wyjątkowe koncerty pamięta się najbardziej.

Recenzja Headache – Newsweek

„Najlepszy album trójmiejskiej grupy Trupa Trupa, założonej przez 30-letniego dziś Grzegorza Kwiatkowskiego, cenionego poetę. To muzyka wywodząca się z tradycji psychodelicznego rocka, ale zagrana współcześnie – utwory wciągają nastrojem budowanym przez klawisze i transową sekcję rytmiczną, do tego dochodzi energia gitarowego grania i ekspresja wokalisty.