Posts

1.
Podstawową cechą poezji Grzegorza Kwiatkowskiego jest to, że nie pozostawia ona nikogo obojętnym. Strategie twórcze przyjęte przez tego autora są tak niespotykane we współczesnej młodej poezji polskiej, że już po pierwszej lekturze jego wierszy czytelnik przyjmuje je całkowicie lub też całkowicie je odrzuca. Takie, a nie inne odczucia związane są głównie z dwiema kwestiami. Pierwszą z nich jest stylistyka, pomijająca nurty dominujące w polskiej poezji od czasów przełomu 1989 roku. Drugą jest tematyka wierszy, niepokojąca, często zahaczająca o rzeczy, od których współczesny czytelnik stara się uciec.

„Z Grzegorzem Kwiatkowskim sprawy mają się zupełnie inaczej – łatwiej mówić o nim niż o jego poezji. Młody poeta z Gdańska ma na swoim koncie kilka tomików i dwa albumy nagrane z „funeralno-cyrkowym” zespołem Trupa Trupa. Nie lubi czytać na głos swoich wierszy, uważa bowiem, że nie do końca należą do niego – to głosy umarłych, zamordowanych, skatowanych, cierpiących, a on jest medium, które udostępnia im niewielką przestrzeń ostentacyjnie anty-poetyckiego wiersza.