Więcej na trupatrupa.com.
++ wśród 10 najlepszych trójmiejskich płyt 2013 roku według portalu Nowe idzie od morza: „Na ++ Trupa Trupa swoje fascynacje żywiołowym rock’n’rollem, odsunęła na rzecz spokojnych, wyciszonych, przejmujących ballad. O ile na „LP” kolosalne wręcz znaczenie miało brzmienie materiału, o tyle teraz poza nim, dużą rolę odgrywają o wiele ciekawiej zaaranżowane kompozycje.
++ na 3 miejscu w rankingu 10 najlepszych płyt 2013 roku według portalu TegoSlucham.pl: „Psychodeliki lat sześćdziesiątych przekute na współczesne, gitarowe granie. Jedna z najbardziej oryginalnych rockowych płyt ostatnich lat. W dodatku z najpiękniejszą piosenką o nienawiści.” Więcej informacji na stronie www.tegoslucham.pl
++ jedną z czterech najlepszych polskich płyt 2013 roku według Roberta Ziębińskiego: Z polskich „++” Trupy Trupa, „Vulcano” Sorry Boys, „Liebestod” Stefana Wesołowskiego (piękne zaskoczenie) i powracający po latach Biff z „Attenzione Bambino”. Więcej informacji na stronie www.dzikabanda.pl
++ w rankingu 15 najlepszych płyt 2013 roku według bloga Wave △ Press. Więcej informacji na stronie www.wavepressblog.wordpress.com
++ typowana jako jedna z 10 najlepszych polskich płyt roku w rankingu Gazety Wyborczej przez Roberta Sankowskiego, Jędrzeja Słodkowskiego i Przemysława Guldę. Więcej informacji na stronie www.wyborcza.pl
++ na 2 miejscu w rankingu 13 najlepszych płyt 2013 roku według portalu wp.pl. Więcej informacji na stronie www.muzyka.wp.pl
„Zastanawialiście się kiedyś, jak brzmiałaby muzyka nagrana do najlepszego polskiego horroru? Kto podjąłby się tego wyzwania i skomponował materiał, po którym ciarki przebiegają po plecach z prędkością geparda i intensywnością stada słoni? Niespodziewanie szybko możecie dostać odpowiedź na powyższe pytania. Wystarczy, że odpalicie krążek zespołu Trupa Trupa.
„Jednym z najciekawszych aspektów kultury muzycznej jest dla mnie rozwój i przemiana artystów. Szczególnie interesujące w tym wypadku są zespoły: zderzenia charakterów, z trudem wypracowane kompromisy, albo czasem wręcz przeciwnie, dyktatura jednej osoby.
„Mocno rozpoczyna się płyta ++ zespołu Trupa Trupa. Bez znieczulenia i choćby próby przygotowania na nadchodzącą treść, zostają wykrzyczane słowa: „And Everybody, and Everybody, and Everywhere I Hate”, później pojawia się muzyka oparta głownie na klawiszach wygrywających jakąś katarynkową melodię. Całość tworząc atmosferę nierealności jest niezwykle teatralna.