Posts

„Nie mam żadnej wątpliwości że mam do czynienia z płytą, która zgarnie wiele z puli „polskie najważniejsze” za rok 2015. Headache będąc zestawem niezwykle ciekawych kilkuminutowych muzycznych opowiadań jest dowodem na absolutną dojrzałość artystyczną Trupa Trupa.

„Muzyka oczyszcza. Da się to poczuć naprawdę wyraźnie w momencie, kiedy choć na jakiś czas człowiek pozwoli się opanować przez destrukcyjne dziedziny życia. Czego byśmy nie słuchali, nawet jeśli miałyby to być niezwykle mroczne gatunki – depresyjny post-punk, destrukcyjny metal, albo pesymistyczna odmiana psychodelii, wszystkie one potrafią okazać się paradoksalnie pozytywnymi siłami, „dobrem” mającym na psychikę zbawienny wpływ.

„Gdy scenarzysta Scott Snyder redefiniował postać Jokera na potrzeby budowanej rok historii „Death Of The Family”, w tej najbardziej popkulturowej formie jaką jest komiks, groteska, mrok i szaleństwo w osobie głównego złoczyńcy kumulowały w stopniu dotąd niespotykanym. Nie oszukuj mnie, twojego wiernego, nadwornego błazna. Zadaniem błazna było dostarczać rozrywkę, ale często przychodziło mu też wypełniać inne zadanie, o wiele ważniejsze. Musiał dostarczać królowi złe wieści. Te najgorsze, z całego królestwa, wyjaśnił w miłosnym wyznaniu skierowanym do Batmana rozchichotany Joker.

„Gdansk, Poland band Trupa Trupa are a mixture of Krautrock, shoegaze, and psychedelia, and their new album is released via Blue Tapes and available on all formats including limited number tapes and frost-clear heavyweight vinyl. Below Philip Neeson gets a wee bit excited.

„Zespół Trupa Trupa pnie się coraz wyżej, ale nie po trupach… Chyba już wszystko napisano o płycie „Headache” gdańskiej grupy Trupa Trupa: Grzegorz Kwiatkowski (gitara, wokal), Wojciech Juchniewicz (bas, gitara, wokal), Rafał Wojczal (instrumenty klawiszowe, gitara), Tomek Pawluczuk (perkusja). Nowy krążek zbiera też mnóstwo entuzjastycznych recenzji poza granicami naszego kraju.

„Krótko sformułowane przesłania, tekstowy minimalizm w nihilistycznej postaci, muzyczne niedostosowanie. Elementy, z których Trupa Trupa tkała swoje poprzednie albumy, na „Headache” dalej są obecne – być może nawet jeszcze bardziej zaznaczone niż poprzednio. O ile jednak drugi album kwartetu to wieloaspektowy skok naprzód, tak pomiędzy „++” a pozycją najnowszą nie ma już aż tak znaczących różnic, przynajmniej w kwestii narzucenia sobie muzycznej stylistyki. Co nie znaczy, że tych zmian nie ma wcale czy są mniej ważne dla zespołowego rozwoju – wręcz przeciwnie.