“Grzegorz Kwiatkowski to dla mnie poeta-zagadka. Nietypowy sposób obrazowania świata, oszczędny a niemal prozatorski opis wydarzeń, czy gawędziarski ton wierszy czynią z jego twórczości zjawisko intrygujące, wobec którego trudno pozostać obojętnym.
“Co grają? Dość eklektyczny, dość klasyczny rock z lekko alternatywnym odcieniem, dodając doń od czasu do czasu kilka kropel inteligentnego pastiszu. To bogato brzmiące granie, w którym gitarowe riffy uzupełnione są nieco archaicznymi dźwiękami instrumentów klawiszowych. Dlaczego warto zwrócić na nich uwagę? Bo to ciekawa alternatywa dla wielu krajowych zespołów, grających mniej lub bardziej klasycznego rocka.
“Nie załapał się do grupy nominowanych do tegorocznych Paszportów “Polityki”, ale był wśród zgłoszonych do nominacji jako jedyny, obok również poety Tadeusza Dąbrowskiego, twórca z Pomorza. A wcześniej znalazł się wśród tegorocznych laureatów Nagrody Miasta Gdańska dla Młodych Twórców w Dziedzinie Kultury. Mowa o poecie i muzyku Grzegorzu Kwiatkowskim. Wyróżniono go jednak nie tyle jako rockmana formacji Trupa Trupa, ile jako poetę, autora zeszłorocznego debiutu “Przeprawa”, potwierdzonego tegorocznej jesieni klasą tomiku “Eine Kleine Todesmusik”.
“Pabitel to u Hrabala opowiadacz niezwykłych, wciągających historii, które fascynują połączeniem codzienności życia i nieskrępowanej wyobraźni. Obie te przestrzenie przenikają się wzajemnie, zacierając wewnętrzne granice i współtworząc jeden na poły rzeczywisty świat. Mówiąc o „Hrabalowskim duchu” w literaturze ma się więc zwykle na myśli taki właśnie, częściowo surrealny, porządek swobodnej narracji, w której powszednie zamienia się w niezwykłe, z konkretnością sąsiaduje namiętność, a obok powagi wszystko przenika ironia.
“Ciekawą, choć chwilami przesadną ekspresję ma Eine Kleine Todesmusik Grzegorza Kwiatkowskiego. Ujmuje mnie na przykład następująca konstatacja: kiedy w wierszach czytacie / o Miłoszu Pollocku Rimbaudzie i Kafce / wiedzcie że autor odwiedzał solarium literackie. Trochę natomiast gorzej, że w zastępstwie autor proponuje nam słownik symboli elementarnych, werbalnie przenicowanych na drugą stronę (po przebudzeniu podszedłem do nocnej lampy / i chwyciłem ją do ręki / ale lampa nie miała ciężaru lampy / i światło które z siebie wydzielała / nie było światłem).
Eine Kleine Todesmusik zostało zgłoszone do Paszportów Polityki 2009. Szczegóły tutaj
“Poezja Kwiatkowskiego zachowuje swoją odmienność poprzez epatowanie skrajnościami – estetycznie, językowo. Momentami emocjonalność zaczerpnięta z dewaluowanego kinderyzmu, czasami celowo nie pozbawiona legastenii, ośmiesza ukonstytuowany świat wartości, aksjologię dorosłości i chwilową stabilizację. Ontologia Kwiatkowskiego przy całym bagażu turpistycznej wyobraźni z konfrontacją z rzeczą w tej książce najważniejszą – fenomenem śmierci – potrafi być poważna, piękna, mądra.
“Wczoraj w siedzibie krakowskiej Akademii Muzycznej wręczono stypendia Fundacji Grazella im. Marii Anny Siemieńskiej. W tym roku laureatami stypendium zostali: Marcin Kowalik (malarstwo), Jan Kalinowski (muzyka) i Grzegorz Kwiatkowski (literatura).” Szczegóły tutaj
