„Do moich rąk trafił jakiś czas temu trzeci tom poetycki Grzegorza Kwiatkowskiego, z którym miałem przyjemność przeprowadzić wywiad dla kwartalnika „Szafa”. Trzeci w dorobku gdańskiego poety i najdojrzalszy. To, co sygnalizował w swoich pierwszych poetyckich odsłonach nabrało teraz ostrego, wyraźnego rysu.
Poezja Kwiatkowskiego charakteryzuje się niezgodą na ból, na życie, na człowieka. Zaskakuje swoim odmiennym spojrzeniem na świat, na zastany porządek, jak w wierszu „sprawcy”:
zabili im dziecko
ale mieli wciąż swoje ciała
zdjęli z siebie ubrania
i zaczęli się kochać
będą mieć nowe dziecko
mocno w to wierzą
Przewrócony porządek, przecież rodzice nie zawsze muszą być kochający, dbający, czasem są też egoistyczni. W tej poezji przebija przeświadczenie, iż człowieka nikt nie prowadzi. Sam sobie jest panem, ślepym, błądzącym. Kwiatkowski swoim przekazem oczyszcza czytelnika ze złudzeń. Mówi: jesteś ssakiem, masz podstawowe instynkty, reszta to wypadkowa zdarzeń, przypadek, bez wytłumaczenia.
Kolejną cechą tej poezji jest jej prostota, bez żadnych ozdobników językowych, żadnych ubarwień, sucha liryka, prosty język prostych kompozycji, oddanie świata, takim, jakim jest w oczach podmiotu lirycznego.
„Osłabić” jest znamiennym tytułem. Mam wrażenie, iż sygnalizuje czytelnikowi, że po przeczytaniu tych wierszy zwyczajnie osłabnie, w samozachwycie, w uwielbieniu, w pozytywnym patrzeniu na siebie jako człowieka. Gdyż Kwiatkowski celnie obnaża nasze słabości, bylejakość, brutalność, nijakość. Mówi: żyjesz, ale sam sobie odpowiedz po co.
Czytelnik musi wiedzieć, iż wchodząc w poetycki świat Grzegorza Kwiatkowskiego nie zostanie uśmiechu i radości, spotka za to mutacje człowieka, który jest jak nowotwór. Pełno tu psychicznych i fizycznych poczwar ludzkich. Mimo tego nie jest to poezja negatywna, gdyż autor przygląda się jednostce, chce być blisko niej, dotknąć, poczuć, zrozumieć.
Bardzo szczera to poezja, bez masek i ukrywania się za pozorem. Stąd warta polecenia, mimo że trudna w tematyce, czasem budząca sprzeciw w czytelniku, który musi zmierzyć się z prawdą.”
Marek Doskocz, Kwartalnik
