Witness Trupa Trupa’s postpunk triptych in the video for “Fitzcarraldo”.
The music made by Gdańsk’s Trupa Trupa covers a wide range, both musically and emotionally. “Fitzcarraldo,” from their 2020 EP I’ll Find, is more on the blissed-out side of things, juxtaposing nimble guitar melodies with an airy musical backdrop. The brand-new video (also available below) finds the band crossing the United States, and includes some footage shot at their show at Union Pool.
Marta Tomczok w recenzji[1], a później raz jeszcze już we wspólnym z Pawłem Tomczokiem artykule o czterech tomikach wierszy Grzegorza Kwiatkowskiego[2], wytacza/wytaczają przeciw nim najcięższe działa. Zarzuca/zarzucają Kwiatkowskiemu manipulacje, etyczny relatywizm, a w ostatecznym rozrachunku także rodzaj współczesnego szmalcownictwa (to moje określenie) polegającego na konstruowaniu poetyckich obrazów żerujących na motywie Zagłady prowadzącym do banalizacji i przemieszczeniu go w przestrzeń kultury popularnej[3].
Muzyczność tekstowych form i spajanie ich z przestrzenią ŚMIERCI to dla Wojciecha Kassa i Grzegorza Kwiatkowskiego sposób WYPOWIEDZENIA tego, co niewypowiadalne.
Jako ktoś, kto na co dzień zajmuje się współczesną prozą amerykańską, poezję czytam rzadziej, niż bym sobie tego życzył. Czasem zdarza mi się przeczytać tomik któregoś ze współczesnych poetów amerykańskich, lecz słabo orientuje się w tym, co się obecnie dzieje w rodzimej poezji. Można by zatem stwierdzić, że nie jestem uprawniony, aby zabierać głoś w dyskusji, która rozgorzała po ukazaniu się najnowszego zbioru Grzegorza Kwiatkowskiego.
Świat może stać się odrobinę lepszy, gdy zdamy sobie sprawę z tego, że jesteśmy zdolni do najgorszych czynów. Taka wiedza o własnym, ciemnym potencjale może wybudzić w nas moralną istotę – mówi Grzegorz Kwiatkowski, poeta, muzyk zespołu Trupa Trupa. Podczas spotkań na amerykańskich i brytyjskich uniwersytetach dyskutuje o sztuce i tragicznej historii, dzięki którym możemy spojrzeć krytycznie nie na innych, ale na siebie.
Radio NPR opublikowało serię podcastową audio ze swoimi koncertami z legendarnej sesji Tiny Desk w tym z koncertem Trupa Trupa.
Podcasty do wysłuchania na stronie www.npr.org
„Kwestia pisania o Zagładzie, w szczególności zaś języka, w jakim można się o tym doświadczeniu wypowiadać, wreszcie zaś prawa mówienia o nim w literaturze ma długą historię – poczynając od słynnego zdania Theodora Adorno powiadającego, że pisanie wierszy po Auschwitz byłoby barbarzyństwem, na co jedną z odpowiedzi była Fuga śmierci Paula Celana. W zasadzie dwóch poetów wykreowało przestrzeń tej narracji: Celan i Różewicz. Swą bezradność wobec zadania, jakim jest „pisanie wierszy po Oświęcimiu” wyraził Julian Przyboś w puencie utworu Oświęcim: „O tym nie można ani mówić, ani milczeć”. Zdanie to, jak wiadomo, jest trawestacją twierdzenia zamykającego Traktat logiczno-filozoficzny Ludwiga Wittgensteina powiadającego, że o czym nie można mówić, o tym należy milczeć.
Uniwersytet Cambridge i The Ted Hughes Society zapraszają na „Ted Hughes’s Crow at 50: a seminar devoted to the extraordinary power and enduring life of Crow. The seminar will feature a distinguished panel of speakers: Dame Marina Warner, Alice Oswald, Mark Cocker and Grzegorz Kwiatkowski.” Spotkanie odbędzie się 17 marca. Szczegółowe informacje dotyczące wydarzenia znajdują się na stronie www.thetedhughessociety.org
„This week’s first pick is not local, but streaming worldwide from New York City and Gdańsk, Poland.
The Jewish Theological Seminary’s Dr. David Kraemer will speak to poet Grzegorz Kwiatkowski, a rock musician who speaks out against Holocaust denial, genocide and the rise of right-wing nationalism in Poland. Kwiatkowski’s lyrics rage against populism and hatred, leading the indie rock band Trupa Trupa’s deep, off-kilter melodies and soaring instrumentation.