„Już od pierwszego mojego zetknięcia się z poezją Grzegorza Kwiatkowskiego odniosłem nieodparte wrażenie że jest to pisanie osobne, inne od tego czym parają się jego rówieśnicy. Teksty autora „Osłabić”, skupione, niepozbawione elementów turpizmu i niepokojąco uciekające od metaforyki w stronę jaskrawej dosłowności, były rzeczą która albo zachwycała albo oburzała, jednakże nigdy nie pozostawało się wobec niej obojętnym.
„I’ve only just heard Trupa Trupa’s Headache for the first time, but I’m immediately blown away. The album’s 5th track “Getting Older” is the one that really sold me on the album.
„Mówić, że nowy tom Grzegorza Kwiatkowskiego „Spalanie” [Biuro Literackie, Wrocław 2015] epatuje agresją i śmiercią, byłoby, w obliczu jego poprzednich książek, niezwykle banalne. Ten niespełna trzydziestoletni poeta z Trójmiasta już od debiutu w roku 2009 przeprawia nas przez muzykę śmierci (parafrazując tytuły dwóch pierwszych tomów). Pierwsze trzy propozycje zostały zamknięte w trylogii „Powinni się nie urodzić”, a najnowsza pozycja jest nie tylko dopowiedzeniem nowego cyklu rozpoczętego przez „Radości”, ale przede wszystkim kontynuacją całości.
Trupa Trupa została nominowana do nagrody Doki w aż czterech kategoriach – płyta roku, okładka roku, artysta roku, utwór roku (Wasteland). Ogłoszenie wyników odbędzie się 5 lutego w klubie B90.
„Fundamentalne przeświadczenie o chytrej wszechobecności zła wydaje się tym, co spina wiersze zawarte w tomie Spalanie Grzegorza Kwiatkowskiego. Tak w każdym razie staram się rozwikłać problem pozornej niekoherencji, wobec którego autor stawia swoich czytelników, między innymi ukrywając własne imię i nazwisko (brak go na okładce) i w każdym utworze oddając głos innej postaci, oglądającej świat z innej perspektywy.
„Spalanie to druga książka składająca się na trylogię poetycką Grzegorza Kwiatkowskiego. Przedtem powstały jeszcze Radości (2013). W obu przypadkach na czytelnika czeka zestaw dwudziestu dwóch wierszy zamkniętych w intrygującą białą okładkę. Wypada zwrócić uwagę na zewnętrzną warstwę Spalania, ponieważ w kontekście lektury, ona także staje się elementem projektu artystycznego. Autor w ten sposób posyła do odbiorcy pierwszą wiadomość, która ma pobudzić jego apetyt i zmusić go do otwarcia pierwszej strony tomiku.
„Zum einen erinnert man, individuell und kollektiv, um Identität, auch wenn sie brüchig bleibt, auszubilden und sich vor Wiederholung zu feien, zum anderen hat Literatur grundsätzlich mit Erinnern zu tun, ist Literatur eine spezifisch strukturierte Form (vergegenwärtigenden) Erinnerns. Die Grazer Autorin Friederike Schwab und der polnische Autor Grzegorz Kwiatkowski schreiben Gedichte, die Erinnern als literarisches Programm und als ästhetischen Akt immer neu fokussieren.
„Jeśli szczerość, rozumiana jako prawdomówność kontrolowana, znajdzie się w nieusuwalnym konflikcie z inną wartością, nie wystarczy milczenie. Byłoby ono wyjściem poza sam konflikt, czyli rezygnacją z zajęcia stanowiska aksjologicznego, czymś w rodzaju umycia rąk, gdy rozstrzygają się sprawy elementarne.
„Spalanie to książka stanowiąca drugą część tworzącego się tryptyku. Po nierównych i wyboistych Radościach Grzegorz Kwiatkowski przemówił pełnym poetyckim głosem.
