We wtorek, 11 stycznia na Uniwersytecie Warszawskim odbędzie się seminarium profesor Jolanty Sujeckiej “Tradycja chciana i niechciana”. Seminarium będzie poświęcone poezji Grzegorza Kwiatkowskiego, a swoje komentarze wygłoszą profesor Stanisław Obirek i profesor Jolanta Sujecka.
W czwartek, 20 stycznia w Żydowskim Instytucie Historycznym odbędzie się spotkanie “Poezja i pamięć” w trakcie którego Grzegorz Kwiatkowski porozmawia z profesorem Piotrem Weiserem.
Iwona Krupecka: Ich denke, wir fangen am besten mit der Feststellung an, dass wir beide der Generation der Enkelkinder angehören – Enkelkinder von Opfern, einige auch von Tätern. Menschen, die noch die Gelegenheit hatten, sich mit den Opfern zu treffen und deren Geschichte unmittelbar kennenzulernen. Zugleich zählen wir zu jenen, die sich durch den Geschichtsunterricht, aus Schulbüchern und verschiedenen offiziellen Darlegungen ein bestimmtes Wissen darüber angeeignet haben, was damals geschehen ist. Ich möchte Dich zunächst bitten, Deine Erfahrungen mit dem kleinen Wäldchen neben dem ehemaligen KZ-Stutthof phänomenologisch zu beschreiben. Die Geschichte Deines Kampfes mit der Museumsleitung des Lagers Stutthof wurde bereits in dem ausgezeichneten Buch Rzeczy osobiste [Persönliche Sachen] von Karolina Sulej beschrieben, daher wollen wir darauf nicht näher eingehen. Mir geht es um die Beschreibung Deiner Erfahrungen, Emotionen, dessen, was in Dir vorging, als Du in dem Wäldchen auf Spuren des Lagerlebens gestoßen bist.
Iwona Krupecka: Wydaje mi się, że najlepiej zacząć od tego, że obydwoje należymy do pokolenia wnuków, wnuków ofiar. Mieliśmy jeszcze szansę spotkać się z ofiarami i wysłuchać ich bezpośredniej historii, a jednocześnie jesteśmy osobami, które już bardzo dobrze przyswoiły sobie – z lekcji historii, z podręczników, z różnych oficjalnych wykładni – pewną wiedzę na temat tego, co się wydarzyło. Na początku chciałabym Cię poprosić o fenomenologiczny opis Twojego doświadczenia związanego z laskiem obok obozu Stutthof. Opowiedz o przeprawie z władzami Muzeum Stutthof w Sztutowie. Chodzi mi o opis przeżycia, emocji, tego co w Tobie zaszło, kiedy w owym lasku odkryłeś ślady po życiu obozowym.
This interview was conducted via e-mail in November 2021. Grzegorz Kwiatkowski was in Gdańsk and Sanford Jacoby in Los Angeles. They met through Grzegorz’s poetry and discovered that they shared K.Z. Stutthof, a concentration camp in Poland, as a presence in their lives. The prisoners included ethnic Poles and Jews (the latter self-identified or categorized as such by the Nazis). It’s estimated that nearly two-thirds of its 110,000 inmates were murdered until the camp was closed in May 1945, the last camp liberated by the Allies. Here Kwiatkowski reflects on the violence perpetrated in Poland during the Second World War, and the dualities of the Polish experience. Is it possible for art to reckon with the darkness, free of melodrama and kitsch?
Singiel “Twitch” zadebiutował w audycji Henry’ego Rollinsa na antenie radia KCRW.
Przedstawić niewyrażalne, czyli milczenie w wierszach Grzegorza Kwiatkowskiego.
Twórczość Grzegorza Kwiatkowskiego zaciekawia z kilku powodów – poprzez tematy, jakie podejmuje w swej poezji, pasję drążenia problemów, zdawałoby się, zbyt odległych dla człowieka urodzonego wiele lat po wojnie, ale także muzykę, którą tworzy1. Każdy z kolejnych zbiorów to bardzo dokładnie przemyślana i skomponowana całość. Gdyby pokusić się już na wstępie o próbę określenia idei tej poezji, należałoby wskazać, że jest nią pamięć.
5 listopada ukazał się pierwszy singiel Trupy Trupa „Twitch” z nowej płyty „B FLAT A”, która będzie miała na świecie premierę 11 lutego.
“How do you address a legacy of genocide through art? Crops has a daunting task before it, and what makes these works particularly impressive is the way that Kwiatkowski’s stark use of language offers a sense of absence throughout the book. This is haunting work in more ways than one.”
Tobias Carroll