“Grzegorz Kwiatkowski jest dla mnie jednym z najbardziej konsekwentnych poetów, którzy debiutowali w ostatnich latach. Jego trzy tomiki Przeprawa (2008), Eine Kleine Todesmusik (2009) oraz Osłabić (2010) stanowią logiczny wywód pewnej wizji świata.
„Podebrałem z redakcji płytę, tzw, epkę, biała okładka, jakieś z grubym rastrem kwadraciki w lewym dolnym rogu oraz nadpis Trupa Trupa. Chłopska zachłanność jest czasem absurdalna, tj. czepia się absurdalnych obiektów. Ale skoro się czepiła, to wyciągnąłem w chałupie płytę, epkę, hehe, co za słowo, na laser nadziałem, czekam co będzie.
Nagroda Artystyczna Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki dla tomu Osłabić. Szczegóły tutaj.
“Tak jak życie w swoim sednie jest głównie umieraniem, tak sztuka (poezja), jako jeden z wytworów życiowej aktywności, jest obrazem tego sedna – a więc obrazem śmierci. Inaczej być nie może w sytuacji, kiedy każdy element rzeczywistości wytworzonej przez człowieka jest zbudowany na jego obraz i podobieństwo: a więc naznaczony stygmatami początku i końca.
