Posts

“Kwiatkowski nie ma litości, gdy wystawia na próbę mieszczańskie przyzwyczajenia czytelnika. Wkłada mu palec w świeżo zrobioną ranę i dłubie nim zawzięcie we wszystkie strony. Niedługo po znakomicie przyjętym debiutanckim tomiku “Przeprawa”, młody gdański poeta Grzegorz Kwiatkowski powraca kolejnym zbiorem. “Eine Kleine Todesmusik” to zestaw wierszy, do których przewrotny tytuł zdaje się pasować znakomicie: są z pozoru proste, czasem wręcz miłe i ciepło brzmiące, ale pod tym wszystkim zawsze czai się tytułowa śmierć.

“Pozostaje wątpliwość: Jest naprawdę aż tak źle? Padł przykład Jacka Dehnela, w porządku. Abym nie szukał daleko, spośród młodych autorów “Wyspy” wymienię kilku, dzięki którym choćby na moment zobaczyłem twarz autora, może też jego rękę: Kasper Bajon (nr 5), Joanna Lech (nr 4), Grzegorz Kwiatkowski (nr 8), o którym wspominałem w innej debacie Biura Literackiego, nawet Agnieszka Syska (nr 1) – każdy na swój sposób, inaczej radzi sobie z materią języka, z tym, co w nim samym prawdziwe. Poeci, których wspominam (a warto do listy dorzucić choćby Macieja Roberta czy Łukasza Jarosza, których z “Wyspą” łączy tyle, co nic), dłużej będą wchodzić na parnas od Jacka Podsiadły na przykład, z którym jest jak z Kępińskim (debiutował bodaj w 1987 roku, ale jest wspominany przez krytyków w jednym rzędzie z autorami “starszymi-młodymi”). Może nawet nigdy na parnas nie dojdą, nie zbudują legendy na miarę Podsiadły, ale z drugiej strony ukorzenią się mocno.”