Dzisiaj premiera Spalania. Książka do kupienia w księgarni Biura Literackiego Poezjem.pl, w Empikach et cetera.
„W Spalaniu znajdziemy dokładnie tyle samo wierszy co w Radościach – 22 historie, 22 sytuacje graniczne, których bohaterowie są zazwyczaj myśliwymi albo ich ofiarami. Mottem tomu są słowa Papageno z “Czarodziejskiego fletu” Mozarta: “jam ptasznik biedny / dopiero z lasu przychodzę wesoły / hopsasa hopsasa”, wprowadzające typowe dla Kwiatkowskiego przekorne mieszanie radości, gwizdania, śpiewu z sytuacjami “okołogrobowymi”. Autor mówi o tym w rozmowie z Elizą Kącką: “Takie śpiewanie nad grobem i swoimi ofiarami to szczyt perwersji, ale jednak perwersji, do której zdolny jest człowiek. Już po napisaniu Spalania czytałem książkę Auschwitz. Medycyna III Rzeszy i jej ofiary Ernsta Klee. Jest tam cały rozdział o Mengele. Okazuje się, że podczas selekcji zachowywał się jak dyrygent. Nucił sobie Humoreski Dwořaka i często gwizdał, i śpiewał, i skazywał ludzi na śmierć z satysfakcją”. Tematyka obozów koncentracyjnych, choć widoczna, nie jest jej jedynym znakiem rozpoznawczym tej poezji. Kwiatkowskiego zajmuje liryka maski i ludzkie historie, zeznania, epitafia na nagrobkach. Rezygnuje z poezji publicystycznej, tematy historyczno-zeznaniowe redukując do minimalistycznej formy. Jak przyznaje: “tryb pracy nad wierszem to głównie wyławianie słów i fraz, które mnie uruchamiają. Potem dochodzi ciosanie […] aż zostaje z tych wierszy naprawdę niewiele”. Tytuł tomu to zarazem tytuł wiersza otwierającego książkę. Tam też padają kluczowe dla zbioru frazy: “spalanie”, “energia” oraz “tak po prostu jest”. W ten sposób autor daje do zrozumienia, że nawet gdybyśmy chcieli świata pełnego dobra i empatii, to pozostanie nadal problem nieuchronności śmierci – jednego z nielicznych przeżyć granicznych dostępnych każdemu. Wiersze Kwiatkowskiego są więc próbą zbliżenia się do czegoś najbardziej realnego i pewnego pośród wszechobecnej różnorodności. Dopełnieniem Spalania i Radości będzie trzeci tom, który złoży się na poetycką trylogię oscylującą wokół tematów etyki, estetyki i śpiewu. Warto dodać, że książka Radości została już przełożona na język niemiecki przez Bernharda Hartmanna i w tym roku ukaże się w berlińskim wydawnictwie KLAK Verlag.”
Całość na stronie www.biuroliterackie.pl
