Posts

„Niech mi będzie wolno, pisząc o nowych wierszach Grzegorza Kwiatkowskiego, zacząć nie wprost, od dalekiego na pozór obrazu. Mianowicie od wędrówki Hobbitów po Martwych Bagnach. „Tam pod wodą są umarli. Trupie twarze!” Gollum roześmiał się. – Tak, tak, wszyscy zgnili, wszyscy martwi”.

„Osobność występuje może najpierw jako specyficzny atut każdego głosu. Mam tu na myśli przede wszystkim osobność każdego pojedynczego głosu rozumianego jako wiersz – wydarzenie wiersza samego.

„Jeśli poprzednie zbiory wierszy Grzegorza Kwiatkowskiego były w jakimś sensie jak “Biała wstążka” Hanekego – tak samo mocno, w tak samo lapidarny sposób mówiły o tym, co złe, najnowszy jest niewspółmiernie mocniejszy niż “Miłość”. I mówi o śmierci dużo głośniej.

„Nie jest łatwo domyśleć się, jak brzmi tytuł kolejnej książki gdańskiego poety Grzegorza Kwiatkowskiego, bo słowo “Radości” ukryte jest w podobnych do piktogramów literach. Co prawda kiedy otworzymy książkę, już na pierwszej stronie napotykamy na wiersz zatytułowany “Radości”, ale wiele nam to nie pomaga.